adobe، children and poverty
Child labor in brick kiln are not more pallid than the images which we see in our life everyday but they have spirit in themselves who invite us to look at ourselves . children who are like adobe , with the world full of wishes and dreams step in it and are baked in it’s hot fire and maybe they are burning . Their desire is to have the most obvious things and they always suffer from health problems, poverty and lack of education . Skin and joint diseases and excessive fatigue and lack of education cause a lot of physical and mental trauma for these children .
Shal brick kilns are located 60 km south of Qazvin , which has about 70 active kilns . Every year , when it is not raining , it welcomes seasonal workers from parts of eastern Iran , as well as Afghan migrants who move adobe with their families to make a living . Every day from sunrise to the end of the day , they move several thousand raw bricks for meager wages and they can only provide their own food . Work is not mandatory here , but if they do not help the family , the father will not receive a salary so they have to help to finish the daily work .
Play , rest , work and life are all summed up for them in this environment , and the life expectancy here is very low, and their suffering is much greater than their age and ability
خشت های کودکی
کودکان کار کوره های آجر پزی بی رنگ تر از تصاویری که هرروز در زندگی میبینیم نیستند ، ولی جانی در آنهاست که ما را به خویشتن می خواند.کودکانی که همچون خشت های خام با جهانی سرشاراز آرزو پای در میان این کوره ها می گذارند ولی در میان آتش سوزناکش پخته که شاید هم میسوزند. آرزوی آنها درداشتن بدیهی ترین چیزهاست و همیشه درمشکلات بهداشتی و فقر و عدم تحصیل رنج می برند. بیماری های پوستی ومفصلی و خستگی های زیاد و عدم تحصیل ضربه های جسمی و روحی زیادی برای این کودکان به بار می آورد
کوره های آجر پزی شهر شال جایی در شصت کیلومتری جنوب قزوین است که حدود 70 کوره فعال دارد و هر ساله درفصلی که بارندگی نیست پذیرای کارگران فصلی از مناطقی از شرق ایران و همینطور مهاجران افغان می شود که بهمراه خانواده برای گذران زندگی خشت های خام را جابجا می کنند تا هوادهی شود. هر روزاز زمان طلوع خورشیدتا انتهای روز چندین هزار خشت خام را برای حقوقی ناچیز که صرفا کفاف تامین غذایشان را می دهد جابجا می کنند. کار در اینجا اجباری نیست ولی اگر به خانواده کمک نکنند حقوقی به پدر تعلق نمی گیرد و ناچارند برای اتمام روزانه خشت ها کمک کنند تا تمام شود. بازی، استراحت ، کار و زندگی آنها تماما در همین محیط خلاصه می شود و امید به زندگی بسیار پایین و رنج های که می کشند بسیار بیشتر از سن و سال و توانشان است